Plany dowództwa SS odnośnie wykorzystania radzieckich jeńców wojennych w KL Auschwitz zaczęły się krystalizować jeszcze przed napaścią Niemiec na Związek Radziecki. W marcu 1941 roku Reichsführer SS H. Himmler mocą rozkazu utworzył w odległości 3 km od Oświęcimia (niem. Auschwitz) radzieckich jeńców wojennych w celu zmuszenia ich do niewolniczej pracy. W połowie 1942 roku zadecydowano o zwiększeniu obozu do 200 tyś. osób. I chociaż owe plany niegdzy się nie zyściły do końca, jeszcze na dokumentach budowlanych Birkenau z roku 1944 zachowały się napisy „Obóz dla jeńców wojennych”.
Po rozpoczęciu się wojny Niemiec przeciwko Związkowi Radzieckiemu KL Auschwitz stał się miejscem likwidacji politycznie wrogich kategorii radzieckich jeńców wojennych zgodnie z rozkazem nr 8 z dnia 17 lipca 1941 r. O traktowaniu sowieckich jeńców wojennych wydanym przez szefa Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy Reinharda Heydricha.